5 ธันวา 52 ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ตั้งแต่ผมลืมตาดูโลกขึ้นมาและจำความได้ ผมก็เริ่มรู้จักในหลวงจากเหรียญบาท? เหรียญห้าบาท จนถึงแบงค์สิบ เด็กๆผมได้จับแค่นั้นแหละมากสุดแล้ว..

ตอนเด็กๆ ผมไม่รู้หรอกว่าว่าคนในเหรียญเป็นใคร สักแต่ใช้เพื่อซื้อขนมและของเล่น สนองความอยากของตัวเองก็เพียงเท่านั้น

แต่พอผมเริ่มโตขึ้น ผมก็เริ่มได้รู้ว่าใครคือคนในเหรีญนั้น แต่ทว่าผมก็ยังไม่รู้หรอก ว่าคนๆนั้นดีหรือสำคัญขนาดไหนจึงไม่ได้สนใจ ขอยอมรับเลยว่าตอนนั้นพอข่าวในพระราชสำนักมา ผมจะกด remote หนีไปดูช่องอื่นทันที ทั้งๆที่ก็รู้ว่า จะไปเจอข่าวในพระราชสำนักของช่องอื่นอยู่ดี แต่ผมก็ยังจับจดกับการกดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ

กระทั่งผมเริ่มได้เข้ามามาอยู่ในกรุงเทพฯ เมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว ถึงแม้มันจะทำใช้ชีวิตผมวุ่นวายขึ้น แต่มันก็ทำให้ผมมีโอกาสได้รับข่าวสารได้มากขึ้น และหลากหลายช่องทางมากขึ้น ต่างกับการอยู่บ้านนอก

ผมจึงได้รู้จักในหลวงมากขึ้น รับรู้ถึงภาระหน้าที่ความรับผิดชอบที่ท่านแบกรับอยู่ รับรู้ถึงความพยายาม ความอดทน ความมุ่งมั่น ความกตัญญู ที่ท่านปฏิบัติ และความเจ็บปวดที่ท่านต้องกำลังประสบอยู่

ท่านเหนื่อยมาก แต่ไม่เคยคิดที่จะบ่น หรือโยนความรับผิดชอบ ไม่เคยหนีปัญหา ให้ผมได้เห็นซักครั้ง กลับกันท่านยังอดทน อดทนมากๆ แม้ร่างกายจะไม่เอื้ออำนวยแล้วก็ตาม แต่เพื่อผม เพื่อคนไทยทุกคน แม้แต่เพื่อคนๆที่สร้างความวุ่นวาย หนักใจมาให้ท่านก็ตาม

ยิ่งผมโตขึ้นผมก็ยิ่งเห็นความดีในตัวท่านมากขึ้นเรื่อยๆ จนไม่แน่ใจว่าชีวิตนี้ผมจะได้รับรู้ความดีของท่านหมดหรือไม่ ?

“ผมรักในหลวงครับ”